پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

اتفاقاتی که در یک ماه گذشته در مدارس و دانشگاه‌های ایران افتاد بر کسی پوشیده نیست؛ اتفاقاتی که روزبه‌روز وارد مرحله جدیدی می‌شود و پرسروصداترین‌شان در مدارس است. دانش‌آموزان و خانواده‌های‌شان از شروع سال تحصیلی جدید نگرانند و هر روز خبر جدیدی از برخورد‌های مدیران مدارس، حضور نیرو‌های پلیس و لباس شخصی و بدحال شدن و حتی گمانه‌ها درباره فوت تعدادی از دانش‌آموزان شهر‌های مختلف بر اثر ضربه یا بدحالی آمده از استرس، تن آن‌ها را می‌لرزاند. در یک ماهی که گذشت، تعدادی از روان‌شناسان و جامعه‌شناسان درباره این موضوع هشدار داده‌اند و حالا تعداد زیادی از متخصصان سلامت روان ایران در مورد پیامد‌های روانی رویکرد کنونی دستگاه‌های قضایی-انتظامی، نسبت به مدارس در این‌باره تحلیلی مفصل نوشته و آن را امضا کرده‌اند. نام امضاکنندگان این تحلیل، نزد هم‌میهن محفوظ است. خلاصه‌ای از این متن را می‌خوانید.

هرچند تحقیق حاضر، تحقیقی نسبتا خوب و کاربردی با تمرکز بر حوزه روانشناسی اجتماعی و جامعه شناسی است، اما در بحث فرافردی، سازمانی و مدیریتی، چه کسانی می‌توانند مقصران اصلی شیوع کرونا در جامعه باشند. بعنوان مثال در ایران، چرا با وجود هشدار‌های شدید وزارت بهداشت، سازمان هواپیمائی کشوری، اقدام به قطع پرواز‌ها از چین نکرد؟ چرا طرح ترافیک در مواقعی که صدای همه در آمده بود، قطع نشد؟ (هرچند در تحلیلی آبکی مدعی انجام تحقیقی شده اند که بین طرح ترافیک و شیوه کرونا ارتباطی وجود ندارد)، چرا دولت الکترونیک با وجود داشتن الزامات قانونی اجرائی نگردید و کامل نشد؟ چرا در شهریور ۱۳۹۹، بحث ایجاد محدودیت سفر اجرائی نشد و...

یک روانشناس درباره آسیب‌های روانی کار کودکان در خیابان توضیحاتی داد.

همواره چنین نیست افرادی که مبتلا به اختلال روانی هستند، زنجیر پاره کنند یا شکلک درآورند و... گاه ممکن است مردی را با کت و شلوار برند و -به قول معروف- یک جنتلمن تمام عیار پیش رو داشته باشیم که در نگاه اول دل از دیگران برباید و حتی در خواب هم نبینید که با فردی غیرعادی روبه‌رو هستید، اما همین شخص از اختلالات پیچیده رنج ببرد.